Gedicht analyse

Willem Kloos: Ik ben een god

1.Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten,
2.En zit in 't binnenst van mijn ziel ten troon
3.Over mij zelf en 't al, naar rijksgeboôn
4.Van eigen strijd en zege, uit eigen krachten.

5.En als een heir van donkerwilde machten
6.Joelt aan mij op en valt terug, gevloôn
7.Voor 't heffen van mijn hand en heldere kroon:
8.Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten.

9.En tóch, zo eindloos smacht ik soms om rond
10.Úw overdierb're leên den arm te slaan,
11.En, luid uitsnikkende, met al mijn gloed

12.En trots en kalme glorie te vergaan
13.Op úwe lippen in een wilden vloed
14.Van kussen, waar 'k niet langer woorden vond.

Het is een sonnet geschreven door Willem Kloos. Hij is één van de stichters van de tachtigers - beweging. 
De vorm van het sonnet is volgens de klassieke manier, volgens die van Petrarca (2 x kwatrijn + 2 x terzine). In elke strofe zit een omarmende rijm (ABBA). Het metrum is een jambe en er komen ook enkele enjambementen in voor: Van regel 2 naar 3, en van regel 9 naar 10. Ik ben een god is een beeldspraak die aan bod komt (Het is een vergelijking zonder als). Er zijn ook enkele stijlfiguren die aanwezig zijn waaronder een herhaling (= Ik ben een god in het diepste van mijn gedachten) en een metafoor (= heir betekent hier massa).

Inhoud van het sonnet:

Strofe 1: Hij verklaart zich zelf een machtige god te zijn. Hij is zo sterk dat hij niemand nodig heeft, hij is onafhankelijk en ontastbaar.

Strofe 2: Hij is zo sterk dat niemand hem kan neerhalen. Hij is zo sterk als de massa = het leger. Hij heeft zoveel macht als dat van een god, dat hij met het heffen van zijn hand al machtig/sterk genoeg is. 

We hebben een volta

Strofe 3: Hier beseft Willem dat hij in zijn gedachten zich voelt als een machtige god, maar dat hij in de realiteit een  beperkte/machteloze man is. 

Strofe 4: Hier in verwijst hij naar zijn geliefde. Niet noodzakelijk iemand in levende lijven, maar de schoonheid van de kunst. Het 'U' kan dus voor beide vertegenwoordigen.

Wat ik zo leuk vind aan het gedicht, is dat hij droomt over een ander zijn! Dat hij zeg maar vlucht van de realiteit, van wie hij is. Hij droomt dat hij machtige god is, in realiteit is hij een machteloze (onbekende) man. Ik herken mezelf in het gedicht, want ik ben ook een dromer. Ik droom omdat ik graag droom, omdat ik het automatisch doe en ik droom vaak om te ontsnappen van de realiteit.